İnsân aslî vatandan haylice cüdâ imiş;

İnsân aslî vatandan haylice cüdâ1 imiş;
Tevhîd bunun ilâcı, yanık bir nidâ imiş;

Buna mesned olan aşk lâtif bir edâ imiş;
Mâşuk ulu bir Sultân, âşıksa gedâ2 imiş;

Hem can, hem nefs, hem beden Cânân'a fedâ imiş;
Âşığın tek kazancı ilâhî ridâ3 imiş;

Nukūş-i zâhirenin nakkāşı Hudâ imiş;
Hudâ'ya âşık olmak ne tatlı bir dâ'4 imiş;

Mi’râc bütün nukūşa usulca vedâ imiş;
Bâkıy kalan hâtırda Rahmânî Sadâ imiş.